Nieuw-Zeeland reis 2018
Samen met Anne Hoekstra, zijn vriendin Josien Hazelaar, Peer van der List, Olchert Molendijk, Emma ten Brinke en Fabian d’Angremont ben ik (Thom Kraanen) in 2018 naar Nieuw-Zeeland gegaan om daar deel te nemen aan de Waitangi day ceremonie.
Mijn reis begon in Auckland, waar ik verbleef bij Grace Pimm samen met Emma. Hier arriveerde ik na een vlucht van 30 uur op 25 januari. Mijn trip was op zeer korte termijn gepland omdat ik ontvanger was geworden van de ‘Voyage of Discovery Grant’, een beurs beschikbaar gesteld door de Nieuw-Zeelandse Ambassade in Den Haag met als doel om een extra persoon naar Waitangi te sturen. Ik heb mijn ontdekkingsreis bijgehouden door middel van dagelijkse posts op Facebook, om zo mijn reis te delen met de rest van de wereld.
Rondreizen voor Waitangi
Het doel van de beurs was ook om een lid van het Gezelschap de mogelijkheid te geven Nieuw-Zeeland beter te leren kennen. Zodoende ging ik reizen, ik ben lang bij Grace gebleven en zij was zo gastvrij dat wij haar huis mochten gebruiken als uitvalsbasis om Nieuw-Zeeland te ontdekken. Zo zijn we naar Waiheke Island geweest en naar Piha, daar vergezelde Grace ons en vertelde zij over de omgeving. We hebben bij de waterval in de buurt van Piha, Kitekite Falls, gezwommen en gelunched. Onze periode in Nieuw-Zeeland was zonovergoten en we hebben zodoende van de prachtige natuur en de stad Auckland genoten. Zo zijn we in Auckland naar musea geweest, maar hebben we daar ook de leuke haven ontdekt. Een van de highlights van mijn reis was mijn bezoek aan Hobbiton. Ik had hier erg naar uitgekeken, als groot van The Lord of the Rings heeft Nieuw-Zeeland een hoop te bieden. Na ongeveer een week van het verkennen van Nieuw-Zeeland, vlak voordat we naar Tent City zouden gaan, kwam Olchert Molendijk aan in Nieuw-Zeeland. Hij mocht ook bij Grace verblijven en zodoende lijkt Nieuw-Zeelandse gastvrijheid grenzeloos te zijn. Zodoende waren we dus even met zijn drieën bij Grace te gast.
Tent City
Al snel, op 1 februari, kwamen Anne Hoekstra en zijn vriendin Josien Hazelaar met een huurbusje en vertrokken we met zijn vijven richting Paihia om aldaar de groep compleet te maken en ons samen te voegen met Peer van der List en Fabian d’Angremont. Zij waren meegereisd met Joe Conrad de Kaihautu van Ngātokimatawhaorua en een van de leiders van het hele gebeuren. Peer en Fabian waren dus al aan het helpen met het opzetten van Tent City. Bij aankomst bleek er nog genoeg te moeten gebeuren, dus konden wij als Nederlandse versterkingen gelijk aan de slag! Op 2 februari hadden we onze powhiri, onze officiële verwelkoming bij de groep en de ceremonies. We hadden daarna onze eerste training en eerder die dag was het me gelukt om de Waitangi Treaty Grounds te bezoeken waar ik de Korowai van Ngātokimatawhaorua en de waka zelf voor het eerst zag. We maakten het spoor vrij, zodat Ngātoki de zee op kon, oefende reddingszwemmen en maakten het strand en het water vrij van grote stenen, zodat de waka, en de mensen die erin en eruit gingen niet gewond zouden raken. Tijdens de week hebben we bijzondere ceremonies meegemaakt, waar uiteraard 6 februari de meest bijzondere van was. We waren ook onderdeel van de powhiri voor de Minister-president van Nieuw-Zeeland en de Gouverneur Generaal. De Minister-president van Nieuw-Zeeland bracht Tent City zelfs persoonlijk een bezoek aan en we zijn met haar op de foto geweest. In de week zelf was het vooral elke dag vroeg opstaan, om van alles te oefenen, peddelen, Haka, liedjes en dergelijke. Gedurende de week arriveerde er steeds meer mensen, waaronder vertegenwoordigers van de Native Americans, Joe Martineau en Bennie Armstrong.
Waitangi Day
Op de ochtend van 6 februari ging de wekker erg vroeg en stonden we gezamenlijk bij Haruru Falls, waar de waka’s klaarlagen voor de dag die hen te wachten stond. Iedereen had zijn ceremoniële outfit aan en we vormden dan ook een imposante vertoning. We voeren van daar naar de Treaty Grounds, heel het strand en de promenade stond vol met mensen. We voeren naar de plaatselijke Marae en stapte uit. Aldaar deden we onze Haka voor de toeschouwers. Nadat dit deel afgesloten was peddelden we terug naar de Korowai van Ngatoki, hier deden we toen nogmaals wat Haka voor de toeschouwers aldaar. Na even kort op de markt te kijken en pauze te hebben werd uiteindelijk besloten dat er op Ngātokimatawhaorua gevaren zou worden. Deze waka is alleen voor mannen en zodoende mochten alleen de mannen uit ons reisgezelschap mee. Ik mocht helemaal voorin de waka zitten en was dus een van de peddelaars die het tempo moest aangeven. Het peddelen was zwaar, maar wat was het prachtig om onderdeel te zijn van zo’n grote en bijzondere waka en zo’n groot en bijzonder evenement. De dag werd uiteindelijk afgesloten met een groot diner en festiviteiten in Tent City. Waarna we wat welverdiende slaap konden pakken. Na een ceremonieel afscheid konden we terugblikken op een bijzondere week. Dit was het moment dat het reisgezelschap weer splitste in verschillende delen en ieder ging weer op zijn eigen pad.
Terugblik
Na uiteindelijk na een lange trip weer thuis te komen voelt altijd fijn. Nadat ik de ervaringen had laten bezinken kon ik het vanaf een ander perspectief bekijken. De ontdekkingsreis die ik had gemaakt was bijzonder om verschillende redenen. Sowieso het hele project is bijzonder en dat wij aan de andere kant van de wereld verwelkomt worden zoals wij dat worden is erg bijzonder, we zijn als familie, terwijl we letterlijk van de andere kant van de wereld komen. We zijn daar onderdeel van een cultuur die een compleet andere oorsprong en ontwikkeling heeft gekend dan de onze, maar toch zijn er veel aspecten waar overlap is. Maar misschien is het belangrijkste wel de persoonlijke connecties en banden die worden opgebouwd. Het immateriële en de connecties die gemaakt zijn, dat is wat echt het meest bijzondere was aan deze reis. The true treasure gained in my travels to New-Zealand is that of friendship.
Thom Kraanen