Op 28 januari is er wederom een delegatie van het Waka Gezelschap der K.S.R.V. “Njord” vertrokken voor een reis naar Nieuw-Zeeland om de banden te versterken en het Waka Project in leven te houden. Dit maal bestond de delegatie uit Thomas Driessen en Bart Krüsemann.
Na een korte stop in Tokyo, zijn we in Auckland gearriveerd. Hier waren we ontvangen door onze Maori vriend, Joe Conrad (Captain of Ngatoki Matawhaorua). We zijn meteen overgaan op het aantrekken van onze korte broeken en al op de eerste dag was onze eerste Nieuw-Zeelandse barbecue een feit. De volgende dag in de vroege uren van de ochtend zijn we vertrokken naar het noorden richting Waitangi. Tijdens de lange rit werden we betoverd door het mooie landschap. Joe Conrad, die ons rondreed, vertelde over de geschiedenis van het land en de traditionele namen van de bergen.
Eenmaal in Waitangi aangekomen begon een week die veel te weeg heeft gebracht bij ons beide. De eerste paar dagen waren druk gevuld, met het helpen van tenten opbouwen, Waka’s ophalen en Waitangi grounds gereed maken voor de grote dag. Natuurlijk was er in de avond voldoende tijd over voor gezelligheid met onze oude en nieuwe vrienden. Met het naderen van Waitangi Day (6 februari) begonnen gasten te arriveren in tent city (kamp van Nga Waka Federation). Drie dagen voorafgaand aan Waitangi Day brachten we onze tijd door in een strak ritme van trainen in de Waka, eten trainen, klein beetje gezelligheid, trainen en slapen. Het samen trainen in de Waka en leven met de verschillende Maori stammen, maar ook andere bijzondere gasten: de Ainu de traditionele bevolking van Japan, Suquamish indianen vanuit regio Seattle USA, het Nieuw-Zeelandse leger waren speciale dagen. We hebben veel van elkaar geleerd in deze dagen en kan mooi worden omschreven met het Maori woord: ‘Kaupapa Waka’.
Waitangi Day begon voor ons al om 6:00 s’ ochtends. De dag is als een roes aan ons voorbij gegaan en waar we nog weken op hebben kunnen teren. Vanaf Haruru Falls waar de Waka’s voor anker lagen, peddelden we in Ngatoki richting Waitangi Beach gevolgd door een armada van Waka’s. Met het passeren van de brug, werden we begroet door een overweldigde menigte. Na enkele salutes landden we op het strand, waar we voor de toeschouwers verschillende haka’s deden. Na dit waren de plechtigheden al weer voorbij waren en maakten we ons in Tent city na het opruimen op voor het eindfeest. Het was een mooie avond, een waar culinair festijn dat elke Nieuw-Zeelander zeker kan waarderen.
Na Waitangi zijn we twee weken op het noorder eiland verbleven. In deze periode hebben we veel van het prachtige land dat Nieuw Zeeland is bezichtigd. We hebben haast alle aspecten van Nieuw Zeeland in deze weken te zien gekregen. Van de ongekende natuurlijke schoonheden van Cape Reinga en Roturua tot haar wilde kant met Skydiven in Taupo.
Deze weken waren niet alleen maar gevuld met toeristische activiteiten maar ook met enkele ontmoetingen. Zo hebben we in Hamilton de oud Olympische roeier Rob Hamill en tevens organisator van the Great Race on the Waikato River ontmoet. Hier hebben we ook de Maori school Toku mapihi maurea kura kaupapa Maori bezocht. Daar hebben we verteld over het Waka project tussen Nederland en Nieuw Zeeland. De kinderen hadden ter voorbereiding op onze komst enkele dagen les gehad over Nederland en vragen voorbereid. In het begin waren ze wat verlegen, maar na het zingen van ‘het is een nacht’ van Guus Meeuwis was de sfeer al veel beter. Aanwezig was ook een Nederlander uit Den Haag die al lang in Nieuw Zeeland woont en wiens dochter ook op de school zat. Hij hield een toespraak in het Nederlands als dankwoord. Op 18 februari hadden we een meeting met Ru de Monchy en René van Rijn in Auckland van de New Zealand Netherlands Foundation. Na een prettig gesprek tijdens een lekkere lunch, waarin we hebben gesproken over Nieuw Zeeland. Dit markeerde ook meteen het eind van onze reis. De volgende dag vlogen we weer terug naar Nederland, talloze herinneringen en een onvergetelijke ervaring rijker.
Bart Krusemann en Thomas Driessen