Sinds de opening van de ‘Mana Moari’ tentoonstelling van Museum Volkenkunde in Leiden op 18 oktober 2010, heeft de Koninklijke Studenten Roeivereeniging “Njord” een hechte band met Nieuw-Zeeland. Want met de overdracht van de Waka’s werd de Njord Crew uitdrager van de Maori cultuur in Europa. Om de relaties te onderhouden en de kennis van de Waka culuur uit te breiden, vindt er jaarlijks een uitwisseling plaats tussen Nieuw Zeeland en Leiden. Dit is het verslag van de reis in 2012 (21 januari – 14 februari).
Na een paar dagen acclimatiseren, ondertussen genietend van het landschap en het weer, stond op 31 januari de eerste officiële activiteit voor het Waka Gezelschap in Nieuw Zeeland op het programma. De Leidse delegatie, bestaande uit Annerie van Dalsen, Jacob van Driel, Patrick Haak en Anne Wiebe Hoekstra was door de New Zealand Netherlands Foundation uitgenodigd voor een receptie in Auckland. Deze stichting, die de reis voor de studenten mede mogelijk maakte, stimuleert samen met haar Nederlandse poot (Stichting Nederland Nieuw Zeeland) de band tussen de twee landen en richt zich in het bijzonder op Kiwi’s met Nederlandse voorouders.
Aangekomen op de bijeenkomst maakten we kennis met zowel de Nieuw-Zeelandse cultuur (“Doe je jasje maar uit hoor, dat is toch veel te warm!”) als een zeer diverse groep mensen. Van alle leeftijden waren er namelijk zowel geëmigreerde Nederlanders als ook tweede en derde generaties aanwezig. Dit zorgde voor een gezellige avond met zeer afwisselende gesprekken over studeren in Nieuw-Zeeland en Nederland, de Elfstedentocht gekte thuis, het Hollands Museum-project in Foxton (bij Wellington) en nog veel meer!
De dag na de receptie reisde de groep naar het plaatsje Waitangi in de Bay of Islands, bakermat van het Verdrag tussen de Engelsen en de Maori en met zijn Treaty Grounds ook middelpunt van alle activiteiten rondom de nationale feestdag Waitangi Day. Na de traditionele ontvangst in ‘Tent City’, het kamp van de Ngā Waka Federation voor alle ‘Kaihoe’ (peddelaars) die meedoen aan de Waitangi Day ceremonie, konden we eindelijk weer bijpraten met alle vrienden. Een heel bijzonder moment, want op Annerie na (die in 2011 ook in Nieuw-Zeeland was) hadden we hen niet meer gezien sinds ze vertrokken uit Leiden, eind oktober 2010.
De dagen daarna waren gevuld met het verder opbouwen van het kamp en heel veel (droog) peddelen, terwijl ondertussen meer groepen arriveerden. Naast meer oude en nieuwe bekenden kwamen ook de mannen en vrouwen van ‘Tumatauenga’ (het Nieuw-Zeelandse leger), om te helpen de dagelijkse drie warme maaltijden te bereiden. De reusachtige Waka Ngatoki en een Waka Haurua in de Bay of Islands op Waitangi Day. Waitangi Day (6 februari) zelf was echt het hoogtepunt van de week, omdat het alles omvatte wat we de voorgaande dagen hadden beleefd.
Verdeeld over de Waka’s Ngatokimatawhaorua (gebouwd in 1940), Mokopuna en Whanau Moana peddelden we vanaf de ankerplaats Haruru Falls, waar de Waka’s al 30 jaar niet geweest waren, naar de Bay of Islands. Na het brengen van een groet aan de Waka ‘Haurua’s’ (catamarans) werden de Waka’s het strand op gevaren en deden we daar een paar Haka’s voor het toegestroomde publiek. Dat was allemaal al onwijs indrukwekkend, maar het mooiste moment kwam toen de dames onder leiding van Annerie de Tangaroa Haka deden, onze eigen Haka die we de voorafgaande dagen iedereen op het kamp hadden aangeleerd. Na afloop van de ceremonie was er een groot feestmaal in Tent City, met ondertussen het afscheid van de eerste groepen door middel van Haka’s en ‘Waiata’s’ (liederen). Erg mooi!
In Waitangi zijn we nog een paar dagen gebleven om te helpen met het afbreken van Tent City, waarop Joe Conrad, captain van de Ngatoki en organisator van het kamp, ons meenam naar het zijn geboortestreek in het verre noorden. Onderweg zijn we nog kort gestopt in Aurere aan de Doubtless Bay, waar onze Waka ‘Te Hono ki Aotearoa’ gebouwd is door Hector Busby, om vervolgens via de Ninety Mile Beach (een snelweg over het strand) door te rijden richting Cape Reinga. Twee mooie dagen later dagen reden we langs ‘Tane Mahuta’, Nieuw-Zeelands’ oudste Kauri boom, terug naar het huis van de Conrads in Auckland en hebben daar ontspannen onze tijd in Nieuw Zeeland afgesloten.
Alles bij elkaar was het zoals de Kiwi’s zeggen: Sweet ass!
Anne Wiebe Hoekstra