• waka@njord.nl

Seattle 2015

Afgelopen zomer liet het Waka Gezelschap zien dat ze meer in huis hebben dan alleen de Maori cultuur. Na uitnodigingen van de Maori en van Native American stammen te hebben ontvangen, te weten de ‘Suquamish’ en de ‘Confederate tribes of the Grand Ronde’, werd er besloten om een delegatie richting de reservaten te sturen. Dit was met het doel om mogelijke nieuwe banden te vormen met een nieuwe Waka familie en de eventuele toevoegingen voor ons als Gezelschap daarbij.

Met dit doel in het achterhoofd zijn Mirte en ik (Thomas) samen afgereisd namens het Gezelschap om allereerst met de Suquamish een ‘Tribal Journey’ in traditionele kano’s te ondernemen met daarop volgend een reis richting de Grand Ronde om aldaar een zogeheten ‘Pow-Wow’ bij te wonen. Op het grondgebied van de Suquamish werden we samen met de voor ons al bekende Maori Whanau hartelijk ontvangen door Bennie Armstrong, de voormalig gekozen leider van zijn stam. Hij nam ons op in zijn huis waar op hetzelfde stuk land ook de rest van zijn familie woonde. Dit was onze basis van waaruit we de Tribal Journey in gingen. De Tribal Journey, bedoeld als beproeving, reiniging of verbroedering, voer ons langs verschillende stammen, te weten ‘Swinomish’, ‘Tulalip’, en weer terug naar ‘Suquamish’ en ‘Muckleshoot’. Alle afstanden werden afgelegd per kano en als we eenmaal aangekomen waren, moest er toestemming worden gevraagd om aan land te komen. Hierna werden we uitgenodigd om te komen eten en mee te doen aan het ‘Protocol’. Dit Protocol hield in dat je een lied of iets anders mocht opvoeren om te delen met de anderen. Het Protocol kon open en informeel zijn maar ook verplicht en formeel. Met het formele protocol hebben we meegedaan bij de Suquamish door verschillende Haka’s en Waiata’s op te voeren samen met onze Maori Whanau en ook in Muckleshoot de volgende dag.

Bij elkaar hebben we om en nabij 84 mijl gepeddeld, wat neerkomt op 134.4 km. Na deze reis hebben we bij Bennie nog wat rust gehad en werden we opgehaald voor het volgende avontuur bij de Grand Ronde door Dave Fullerton, een van de belangrijkste mannen daar. Na eerst een paar dagen in Portland op een kunstacademie te hebben gerust, waar we mocassins hebben gemaakt met Native jeugd, werden we weer doorgevoerd richting het reservaat. Hier wilden zij ons na de lange trip rust bieden en ons een kijkje laten nemen in het dagelijks leven op een reservaat. We werden meegenomen naar allerlei plaatsen, van heilige plaatsen tot toeristen trekpleisters, met als hoogtepunt de geheime plekken van onze nieuw gemaakte familie. Na al dit moois kregen we ook de kans om te spreken namens ons Gezelschap voor de Council of the Confederate Tribes of the Grand Ronde. Hier kregen we lovende woorden over en werd de hoop uitgesproken om een nieuwe band te creëren.

Het hoogtepunt was de Pow-Wow. Een samenkomst van talloze stammen om samen te dansen, zingen en te drummen. Wederom een verbindingsgebeurtenis om onze culturen met elkaar te delen. Na al deze overdonderende indrukken werd het weer tijd om huiswaarts te keren. Na een voorspoedige reis zijn we de dag erop weer het vliegtuig in gedoken, op weg naar huis. Wat we van deze reis hebben meegenomen, was voornamelijk de bewustwording van de worstelingen van de indigenous people om ons heen. Dat we ons niet alleen aan een cultuur kunnen binden, omdat we dat leuk vinden en het toevallig op ons pad kwam. Wij zijn als Gezelschap zo diep verweven in de tribal cultures dat we misschien klaar zijn voor een verbindende rol, dit is echter nog toekomstmuziek. De Maori cultuur is en blijft voor ons de prioriteit en daarmee ook de jaarlijkse Nieuw-Zeeland reis. In de toekomst kan de verbreding van onze tribal experiences worden gestart en worden uitgediept met onze nieuwe families.

Thomas Driessen en Mirte Hazes